Gilles de Bilde maakt taco's

Gene Bervoets daagt ex-Rode Duivel Gilles de Bilde uit om in Mexico de perfecte taco uit zijn mouw te schudden. Mexicanen eten deze gevulde tortilla's bij zowat elke gelegenheid. De zoektocht naar de roots van de taco brengt Gene en Gilles tot diep in de jungle van de toeristische trekpleister Yucatan. Nadat het duo uitgebreid geproefd heeft van tequila, de nationale drank van Mexico, wagen ze zich aan de beklimming van een van de hoogste Maya-tempels.

Vanavond, 28 april, om 19.50u op VIJFTV. De Mosterd Van Abraham.

(RA, 28/04)

Een snuifje Mexicaanse cultuur in Antwerpen

Ben je gebeten door de Mexicaanse of een andere Zuid-Amerikaanse cultuur? Rep je dan naar de Latijns-Amerikaanse Federatie, of kortweg L.A.F. Daar kan je vertoeven in een Zuid-Amerikaanse sfeer en kan je plannen smeden voor een cultureel evenement.

De L.A.F. is begonnen als informatie- en hulpdienst voor Latijns-Amerikaanse migranten in Antwerpen. Maar stilaan is de Federatie zich met heel andere dingen gaan bezighouden. De dag van vandaag helpt de Latijns-Amerikaanse Federatie alle Mexicaanse en andere Latijns-Amerikaanse kunstenaars, van kok tot schilder en van danseres tot muzikant om de zuiderse cultuur in Antwerpen tot leven te brengen.

De medewerkers van de L.A.F. hebben stuk voor stuk Latijns-Amerikaans bloed en kennen dus heel wat van de zuiderse cultuur. Ze zoeken naar geschikte locaties en zorgen mee voor de publiciteit van je culturele event. Al kom je van de Noordpool of België, iedereen -Mexicaan, Latijns-Amerikaan of niet- is meer dan welkom om een snuifje van de Mexicaanse of een andere Latijns-Amerikaanse cultuur naar Antwerpen te brengen.

Als je het gebouw van de Latijns-Amerikaanse Federatie binnenstapt, merk je meteen de zuiderse invloeden … kleurige muren met hier en daar een piñata en een sombrero aan het plafond. In de Latijns-Amerikaanse Bibliotheek vind je allerlei boeken over de Zuid-Amerikaanse culturen en van Latijns-Amerikaanse auteurs. Zelf de Mexicaanse cultuur naar Antwerpen brengen, of een beetje Mexicaanse cultuur opsnuiven … je kan ervoor terecht bij de Latijns-Amerikaanse Federatie!

Voor meer informatie over de Latijns-Amerikaanse Federatie:
www.lafederacion.be
Lange Lozannastraat 14, 2018 Antwerpen

(F.L., 8/05/2008)

Koken met een sterretje

De Mexicaanse keuken is een rijke mengelmoes van de oorspronkelijke Indiaanse en Spaanse keuken. De gerechten zijn kleurrijk en dankzij de fijne toets van verschillende kruiden zijn ze bovendien erg pittig.

De oorsprong van de Mexicaanse keuken ligt bij de Mayacultuur en de Azteken.
Zij waren echte kunstenaars in het bereiden van smakelijke en gevarieerde gerechten.
Tomaten, bonen, hete pepers, maïs en paprika’s waren de basisproducten. De Mexicanen
aten echter ook al mango, ananas, avocado en kokosnoten. Met behulp van limoen,
koriander en komijn gaven ze een aparte, fijne toets aan hun bereidingen.
Vanaf de 16de eeuw, door de komst van de Spanjaarden, sluipen Spaanse invloeden
binnen in de originele Mexicaanse keuken. De Spaanse invloed zal nooit overheersen
maar brengt wel nieuwe smaken en gerechten met zich mee zoals knoflook, granen, rijst,
vleessoorten en wijn.

Meer dan honderd pepers

In Mexico tref je meer dan honderd verschillende soorten pepers aan.
Ze verschillen in grootte, smaak, vorm en sterkte en voegen kleur en vooral smaak toe
aan de Mexicaanse gerechten. Ancho, habanero, poblano, serrano en jalapeno, het is
maar een kleine greep uit het enorme aanbod van pepers.

Typisch Mexico

Mexicaans koken lijkt een ‘ver van mijn bed show’, maar is helemaal niet moeilijk. Veel
van de benodigdheden zijn tegenwoordig bijna overal te koop zodat iedereen tortilla’s of
een heerlijk Mexicaans vleesgerecht kan bereiden.

Tortilla’s worden gemaakt van een deeg van maïs- of tarwemeel en gedurende enkele
minuten verwarmd op een bakplaat. Dit ongerezen, dunne, platte broodje is het
nationale brood van alle Mexicanen. Tortillas, die nog het meest lijken op dunne
pannenkoekjes, kunnen gebruikt worden als voorgerecht, in de soep, als ingrediënt van
hoofdgerechten of om zo op te eten met wat vlees, kaas of chilisaus.

Tortilla’s kunnen op veel verschillende manieren gebruikt worden en zijn bovendien onderdeel van heel wat typische Mexicaanse gerechten.
Zo heb je o.a. tacos, tostadas, enchiladas, quesadillas en burrito’s.

* taco: opgerolde tortilla met rund-, varkens- of kippenvlees
* tostada: knapperig, gefrituurde tortilla, besmeerd met bonen en belegd met stukjes
kip, geraspte kaas, sla, zure room en saus
* enchilada: kort gebakken tortilla gevuld met kip en overgoten met een rode
of groene pikante saus
* quesadilla: tortilla gevuld met kaas, aardappelpuree en gehakt, hierna worden ze
dubbelgevouwen en gegrild of gebakken
* burrito: tortilla gevuld met bonen en vlees (meestal gehakt of kip, soms ook kaas) en
opgerold zodat de vulling binnenin de tortilla zit

Ook bekend uit Mexico is Guacamole. De ingrediënten van deze (dip)saus zijn naast
avocado vaak ook tomaten, ui en/of knoflook, limoensap, chilipeper (jalapeno),
korianderblad en verschillende andere kruiden. Guacamole wordt meestal gegeten met
maïschips ook gekend als Doritos, maar kan bij eender welk gerecht toegevoegd worden.

(RA, 27/04)

6de Redactieverslag

We hebben een voorlopig plan gemaakt van ons magazine:

• Voorpagina:
  ARRIBA AMBERES
  Ofwel foto van Juan Carlos
  Ofwel een ‘beest’ van de kunstenaars met een achtergrond van een strand
• 2de pagina:
  Reclame
• 3de pagina
  Inhoudstafel: bij elk onderwerp een klein fotootje
• 4de pagina
  Actualiteit: drugsproblematiek in Mexico (artikel van Workshop Frans)
• 5de pagina
  Interview met Tine Embrechts
• 6-7de pagina
  Muziek (Juan Carlos - Los Morenos + uitleg over Marimba en Mariachimuziek)
• 8-9de pagina
  Holebifederatie+ interview lesbisch koppel (Mexicaanse met Belgische)
• 10-11de pagina (midden)
  Kotfeestje: leuke pagina met fotootjes en recepten + prijzen van de recepten
• 12de pagina
  Kunstenaars
• 13de pagina
  Latijns-Amerikaanse Federatie
• 14-15de pagina
  Studeren à interview met lerares die in Mexico heeft lesgegeven + studeren in Mexico vs België
• 16-17de pagina
  Recensies : film, literatuur, optreden
• 18de pagina
  Mexicaanse restaurants in Antwerpen + uitleg kok
• 19de pagina
  Reclame: verwijzing naar andere editie
• 20ste pagina
  Achterkant: reclame
  
  
  Bespreking reclame
  - reclame voor tequila (zelf een merk uitvinden)
  - reclame voor een Mexicaans restaurant: tropicos
  - reclame of verwijzing naar andere editie op voorlaatste pagina
  
  
  Bespreking Lay-out
  - Mexicaanse motiefjes
  - paginanummering in cactus
  - mariabeeld (waar?)
  - hoekjes aan elke pagina, per categorie een kleur:
  Muziek (turquois)
  Kotfeest (groen)
  Studeren (geel)
  Recensies (bruin)
  Cultuur (oranje)
  Holebi (rood)
  Restaurants (kaki)
  Actualiteit (paars)
  Genta (appelblauwzeegroen)
  
  Maandag 28 april beginnen we aan de lay-out
  
  (JP, 27-04)

Interview Juan Carlos

"Als klein kind vond ik instrumenten en muziek al iets fantastisch. Ik was altijd aan het zingen of aan het dansen." Op zijn twaalfde had Juan Carlos een drumstel tot zijn beschikking waarop hij dan liedjes van Nirvana probeerde mee te drummen. Zo is het begonnen. Op zijn veertiende is hij dan samen met een vriendin, die gitaar speelde, met kleine optredens begonnen. "Wij waren een beetje zoals de White Stripes (lacht)."

Vier jaar geleden is Juan Carlos naar België gekomen om in Antwerpen aan het conservatorium te studeren. In Mexico wilde hij een andere richting uit met zijn leven. Toen hij dan deelnam aan een marimba-wedstrijd zat er een belg, en leraar aan het conservatorium van Antwerpen, in de jury. "Hij heeft mij gevraagd of ik niet in Antwerpen wilde studeren. Hij vond het blijkbaar wel leuk wat ik deed." Juan Carlos kon geen beurs krijgen. Hij heeft dan zijn auto en zijn instrumenten verkocht en met dat geld is hij naar België kunnen komen.

Nu speelt Juan Carlos mee in verschillende groepjes, zoals bijvoorbeeld Sindicato Sonico en Yazztuvo,onder andere ook nog met andere Mexicanen, maar hij componeert ook zelf muziek. Hij bespeelt meerdere instrumenten maar de marimba is echt ‘zijn’ instrument. "In de regio waar ik vandaan kom, het zuiden van Mexico, spelen ze heel veel marimba." De muziek in België is heel anders dan die in Mexico, vindt Juan Carlos. "Je hoort de verschillen vooral in de folkloremuziek. De echte Belgische folkloremuziek hoor je niet meer, jullie laten je beinvloeden door muziek van over heel de wereld. In Mexico is de folkloremuziek overal te horen, zij wordt ook telkens op feestjes gespeeld. Iedereen kent haar en zingt mee. De mariachis komen sowieso aan bod op elk feestje!"

In de muziek van Juan Carlos hoor je dat hij uit Mexico komt. "Er zitten inderdaad mexicaanse invloeden in mijn muziek, maar dat is niet bewust. In het begin was dat wel grappig. Wanneer ik mijn klassieke composities in Mexico liet horen zeiden ze daar dat het niet typisch Mexicaans was. Wanneer ik dan diezelfde composities in België liet horen zeiden mijn leraren dat ze verschillende dingen uit de Mexicaanse folkloristische muziek terug zagen komen in mijn compositities. België heeft mij wel veel veranderd op muzikaal vlak, denk ik, hoop ik. Evolutie is altijd goed natuurlijk!"

Als je aan Juan Carlos zou vragen waar zijn hart ligt, in België of in Mexico, kan hij daar geen antwoord op geven. "Als ik in Mexico ben, mis ik België en als in België ben, mis ik Mexico." Hij heeft nu een plan en hij zou ook graag willen dat hij dat kan realiseren. "In de winter zou ik graag naar Mexico gaan en in de zomer zou ik graag in België blijven. In Mexico zou ik liever les geven, en in Belgie zou ik liever componeren en optreden. Mijn hart ligt in beide landen, ik kan niet kiezen. Antwerpen is wel absoluut de leukste stad in België, vind ik. Vooral de Dancing Chocolat en Het Oerwoud zijn mijn favoriete plekjes in Antwerpen, waar ze ook zalig bier hebben (lacht). Het Belgische bier is echt fantastisch. ANTWERP RULES!"

(J. M.) 17/04

Gelukkige gezinnen

El pasaporte :
· El autor : Carlos Fuentes
· La empresa editora : J.M. Meulenhoff, Amsterdam, 2008
· El gastos : € 22,90



« Alle gelukkige gezinnen” van Carlos Fuentes begint met een citaat uit Tolstojs « Anna Karenina » : ‘Alle gelukkige gezinnen lijken op elkaar, ieder ongelukkig gezin is ongelukkig op zijn eigen manier ‘.
Daarmee zet Fuentes onmiddellijk de toon van zijn nieuwste roman. Het boek bevat 16 kortverhalen, in elk van hen staan de familiebanden centraal. Emoties zijn talrijk aanwezig, de verhalen gaan over verdriet, verlangen, geweld,… . Maar deze gevoelens zijn vaak gemaskeerd achter het typische machogedrag, eigen aan de Zuiderse landen, aan de onderdanigheid of aan de katholieke of politieke overtuigingen van de personages.
Een moeder die per brief correspondeert met de moordenaar van haar dochter, een vader die zijn vier zoons verplicht priester te worden, een driehoeksverhouding tussen een man en zijn twee minnaressen, een president met een opstandige zoon. Dit zijn slechts enkele van de personages die Fuentes heel levendig weet te beschrijven. Elk verhaal wordt afgewisseld met een soort van koortekst. Net zoals in de Griekse tragedie geven deze korte intermezzo’s een commentaar op wat de lezer net achter de kiezen heeft. Het geeft nog meer stof tot nadenken. De taal wisselt af van heel intiem naar heel krachtig, van luchtig naar zwaar.

“Alle gelukkige gezinnen” is geen boek om in een ruk uit te lezen, je moet de tijd nemen om de verhalen te laten bezinken. Met zijn nieuwe roman heeft Fuentes,een van de grootste Mexicaanse schrijvers van zijn generatie, een boek geschreven over de liefde en alle veldslagen die ermee gepaard gaan. Dit alles tegen de achtergrond van het hedendaagse, corrupte, Mexico.

(EJ 16/04)

Mexicaanse Magnum op de markt

De 'Mayan Mystica' werd geïnspireerd door Mexico. Daar ligt immers de 'mythische roots' van chocolade. De nieuwe Magnum zal bestaan uit chocolade-ijs met een exotische toets van kaneel, nootmuskaat en honing, gehuld in een jasje van knapperige melkchocolade. Eva Longoria, onder andere bekend van Desperate Housewifes, werkt mee aan de campagne van de 'Mayan Mystica'. "Magnum staat voor alles waar ik mijn naam aan wil verbieden: hoge kwaliteit, rijk, sexy, weldadig genieten en sensueel. Bovendien kan elke chocoladefan er wel zijn gading vinden," verklaart de Latina.

(JP, 13/04)

Koken met Hart en Ziel

Peter en Sabien baten een Mexicaans restaurant uit in Tongeren. Peter, kok van La Cantina Mexicana,, heeft een speciale band met Mexico. Tijdens zijn hotelopleiding in Hasselt proefde hij al van de kookkunsten van de algemene keuken. Als kers op de taart kreeg hij hulp van de Mexicaanse chef-kok Enrique Lugo. Nu heeft Peter ook de Mexicaanse gerechten onder de knie…

“Voor mij is het een uitdaging om de Mexicaanse keuken zo authentiek mogelijk te houden. In België vind je niet alle ingrediënten die je soms nodig hebt voor een typisch Mexicaans gerecht klaar te maken. Dat zorgt natuurlijk voor een smaakverschil. Wij kopen onze ingrediënten normaal gezien in speciale groothandels. De specerijen die hier niet verkrijgbaar zijn laten we rechtstreeks van Mexico importeren. Zo is eetbare cactus niet vers te verkrijgen, enkel opgelegd. Ook tortilla’s zijn hier anders dan in Mexico, zowel qua smaak als qua consistentie. Kruiden zijn daarom belangrijk om de smaak authentiek te houden. Koriander,komijn en kaneel zijn onmisbaar in een typisch Mexicaans gerecht. Verder worden er heel veel verschillende soorten pepertjes gebruikt (Chile poblano,chile habanero,chile jalapeño, etc.) Dat verklaart de pikante smaak natuurlijk.”

“Ik kan de Mexicaanse keuken geen aartsmoeilijke keuken noemen. Natuurlijk moet je wel een aantal cursussen volgen wil je de echte Mexicaanse gerechten kunnen serveren en ook de andere soort kooktechniek vergt wat meer inspanning. Om een voorbeeld te geven: hier mix je de soep op het allerlaatste terwijl in Mexico er veel gebruik gemaakt wordt van de blender. Er wordt dus soep gemaakt van de fijne rauwe groenten. Maar net zoals de Italiaanse of Franse keuken zijn er eenvoudige en moeilijke gerechten. Het is zoals het spreekwoord zegt: ‘Oefening baart kunst’.”

Feestdag is Eetfestijn…

“Natuurlijk houden ook Mexicanen van een feestmaaltijd op een feestdag. Op 16 september is het de Mexicaanse feestdag en dan maken de meeste gezinnen de ‘drie-kleurenrijst’ klaar. De witte rijst krijgt dan de rode,witte en groene kleur van de Mexicaanse vlag. Ook een heel belangrijke dag voor de Mexicanen is de dag van de doden, op 1 november. Er wordt een hele feestmaaltijd klaargemaakt. Typische gerechten als kip met mole(chocolade saus), zoet allerheiligen brood en suikerfiguurtjes in de vorm van skeletten,doodshoofden en engeltjes mogen dan zeker niet ontbreken. De feestmaaltijd wordt door de hele familie gezellig op het kerkhof opgepeuzeld. Voor ons Belgen lijkt het een gruwelijk tafereel maar voor Mexicanen is dit de manier om hun geliefde overledene te eren. Ook een leuke traditie, voor verjaardagen te vieren is ‘de piñata’. Dat is een met snoepgoed en kleine cadeautjes gevuld figuur die de geblinddoekte jarige stuk moet slagen. Voor kinderen is het dolle pret.”

“De nagerechten in Mexico zijn wel verschillend met de Belgische keuken. Mexicanen snoepen graag maar hun snoep is niet alleen zoet en dan bedoel ik echt mierenzoet. Mexicanen houden ook van pikante nagerechten zoals fruit met een pikant poeder dus voor elk wat wils…”

(CB,12-04)

Een jaartje tussenuit?

Overal ter wereld bieden verschillende organisaties uitwisselingsprogramma’s aan met meer dan 50 landen. Van Amerika tot Japan, van Zuid-Afrika tot Zweden. En ja, ook België en Mexico zijn populaire bestemmingen voor studenten die er graag een jaartje op uit trekken. Mariana Cuesta Penagos (17) is afkomstig uit Chiapas in het zuidelijke deel van Mexico en verblijft momenteel een jaartje in België met AFS. Jérôme Soete is een 21-jarige student ingenieur uit Roeselaere en ging 2 jaar geleden met Rotary naar Mexico.

Hebben jullie altijd al willen reizen naar het buitenland? Of was het een opgelegde keuze?
Mariana Cuesta Penagos: “Mijn neven en nichten gingen altijd op uitwisseling en ik had voor mezelf al heel lang beslist dat ik dat ook zou doen.”
Jérôme Soete: “Ik niet. In mijn laatste jaar secundair wist ik niet wat ik verder zou studeren. Mijn grootvader vroeg waarom ik niet naar het buitenland vertrok, omdat ik toch zo graag reisde. Ik dacht ‘waarom niet?!’ en ik heb mij ingeschreven.”

Jullie gingen elk met een andere organisatie. Wat is het verschil tussen AFS en Rotary?
Jérôme: “Het grootste verschil is dat Rotary een echte uitwisseling is. Wanneer jij weg bent, komt een ander gastkind jou thuis vervangen. En ook bij de familie waar jij heen gaat is de zoon of dochter naar het buitenland. Je bent hun uitwisselingszoon, hun kind is weg en jij neemt voor een jaar zijn/haar plaats in. Bij AFS kom je in een familie als extra kind.”
Mariana: “En bij de Rotary verander je toch elke 3 maanden van familie ook? Om zo het hele land te zien?”
Jérôme: “Normaalgezien wel, maar ik ben bij mij familie gebleven. Ik zat daar goed. Dus als jij je goed voelt en je familie gaat ermee akkoord dat je blijft dan is dat geen probleem.”

Waarom hebben jullie ervoor gekozen om naar België / Mexico te gaan?
Mariana: “Mijn eerste keuze was Canada omdat ik Engels wou leren maar daar was geen plaats meer. Ze hebben mij dan België aangeraden omdat de mensen hier veel talen spreken. AFS vertelde mij ook dat het een heel rustig land was met een heel andere cultuur dan de mijne. Het sprak mij aan en de keuze was snel gemaakt.”
Jérôme “Ik had Australië gekozen. Maar omdat ik al 18 was voor mijn vertrek mocht ik daar niet meer heen. Mijn tweede optie was Mexico, omdat ik wist dat het een land van ‘feesters’ was. En net dat wou ik heel graag leren. (lacht) Ohja en ook om de cultuur natuurlijk!”

Hoe moeilijk is het om de taalbarrière te overwinnen?
Mariana: “Ik denk dat het Nederlands een van de moeilijkste talen is die ik ooit heb gehoord. Maar dat is goed, want je leert iets totaal verschillends van het jouwe. En als je iets zo moeilijks kunt leren dan zijn alle andere dingen veel gemakkelijker.”
Jérôme: “Het Spaans was niet zo moeilijk. Ik sprak niets voor ik vertrok. In het begin was het niet simpel, maar na 6 maanden kon ik mij al goed verstaanbaar maken. Je zegt nog vaak genoeg belachelijke dingen maar ze verstaan je toch al.”
Mariana: “Ik denk dat het ook gemakkelijker is omdat er in Mexico niet zo veel talen zijn als hier. Als je je daar niet in het Spaans kunt uitdrukken dan heb je pech. Maar als mijn Nederlands niet lukt, probeer ik het in het Engels.”
Jérôme: “Mijn gastzus sprak Engels, mijn gastouders niet. Ik kon haar vaak om een vertaling vragen en leerde zo heel veel bij. Maar als ze je hier niet in het Nederlands verstaan, kun je het altijd proberen in het Engels, Frans of zelfs Spaans.”
Mariana: “Mijn jongere gastbroertjes studeren Latijn en vaak kunnen zij zo de betekenis van een Spaans woord afleiden. De talenkennis van de meeste Vlamingen is echt bewonderswaardig!”

Als je zou moeten kiezen tussen Mexico en België?
Jérôme + Mariana: “Mexico!!” (lachen)

Waarom niet België?
Jérôme: “Ik ben nu meer dan een jaar terug in België en het is hier zo rustig, ik ga hier ook nooit uit. In Mexico daarentegen ging ik zo vaak weg, ik had daar ook veel meer vrienden, echte boezemvrienden! En die Mexicaanse cultuur, die is zo veel mooier, zo veel plezanter. Mexico is vakantie, hier is alles serieus. Je moet studeren, hebt verantwoordelijkheden.”
Mariana: “Je moet wel toegeven dat België de meest verstandige keuze is. Wat betreft studies en werk en toekomst. Maar in Mexico is er zon, cultuur, de mensen zijn er veel vrolijker. Daar wordt je niet zo snel beoordeeld, je bent wie je bent en niemand bekijkt je daarvoor als een raar beestje.”

Jérôme jij kiest Mexico. Zou je echt willen terugkeren en daar gaan wonen?
Jérôme: “Ja! Ik weet niet voor altijd. Maar een huisje daar of nog eens rondreizen staat zeker nog op mijn verlanglijst. Ik wil wel eens terug voor zo’n 5 à 6 maanden. Gisteren nog was ik samen met mijn nonkel aan het zien om mijn stage in Mexico te doen.”

Maar je hebt geen plannen om voor altijd naar Mexico te verhuizen?
Jérôme: “Dat is heel moeilijk want je hebt familie in België en familie daar. Ik denk dat het te moeilijk zou zijn om voor altijd te verhuizen. Daar kan ik nu niet op antwoorden. Maar als ik daar stage kan doen en het bevalt me.. wie weet?!”

Wat zijn de grootste verschillen tussen België en Mexico?
Mariana: “Ik denk de manier van denken van de mensen; hun attitude.”
Jérôme: “Ja maar dat hangt ook af van het weer. Omdat er in Mexico meer zon is, zijn de mensen daar ook veel opgewekter.”
Mariana: “Ja maar toch. Wij zijn anders! (lacht) Ik denk dat er hier over heel veel kan gepraat worden. In Mexico bestaan nog altijd heel veel taboes. Je kunt daar bijvoorbeeld niet openlijk over seks praten. En hier wordt daar zelfs op school en thuis over gebabbeld. En ook de manier van leven. Hier is iedereen zo ordelijk en stipt. Bij ons is dat helemaal niet belangrijk.”
Jérôme: “Maar in Mexico zijn de mensen wel veel opener op andere vlakken; ze zijn vrolijker, socialer, nodigen je uit bij hen thuis. Dat vond ik heel leuk. Hier zijn de mensen ook vriendelijk en ze willen je wel leren kennen maar er blijft toch altijd een zekere afstand en voorzichtigheid bestaan.”

Zou je Mexico in een paar woorden kunnen beschrijven?
Mariana: “Feest! En cultuur!”

Wat maakt die Mexicaanse feestjes toch zo goed?
Mariana: “Eerst en vooral de muziek. Hier is het allemaal techno en elektronische muziek. Bij ons kennen ze die genres ook maar de Latino-muziek blijft toch favoriet. En hier danst iedereen alleen! In Mexico dans je altijd met iemand. Bovendien maakt feesten deel uit van de Mexicaanse cultuur, in België niet echt.”

Wat is jullie mooiste herinnering (tot hier toe)?
Jérôme: “Er zijn er zoveel, ik zou het niet weten. (na lang nadenken) Ik denk nog vaak terug aan de nachten dat ik van mijn gastouders mocht uitgaan. En ook al zond ik om 3u ‘snachts bericht om te melden dat ik niet meer zou thuiskomen, er was nooit een probleem. Integendeel, ze stuurden terug ‘wees voorzichtig en amuseer je’. Zalige tijden!”
Mariana: “Voor mij zijn dat de AFS-kampen en de momenten samen met de andere uitwisselingsstudenten. En elk moment dat ik heb met mijn familie hier, de avonden die we samen in de zetel doorbrengen. Je leert zo veel nieuwe mensen kennen.”

Heeft je uitwisseling jou veranderd als persoon?
Jérôme: “Ja heel veel. Ik ben nu veel opener, ik spreek liever met de mensen, ik ga graag uit. Het is moeilijk uit te leggen maar ik denk echt dat ik veel veranderd ben.”
Mariana: “Mij ook. Toen ik hier toekwam was ik nog zo kinds en in enkele maanden tijd ben ik echt veel volwassener geworden. Wanneer je een andere cultuur leert kennen ga je ook veel meer de jouwe gaan appreciëren. Je leert jezelf, je cultuur en jou achtergrond beter kennen.”

Jérôme, wat was de moeilijkste aanpassing; België – Mexico of Mexico – België?
Jérôme: “Mexico-België. Terugkomen was heel erg. Beseffen dat je een schitterend jaar achter de rug hebt en dat alles toch een keer moet ophouden. Ik heb wel het geluk gehad dat ik meteen in het werk gesmeten werd hier dus ik had niet veel tijd om te luieren en te piekeren. Er meteen terug invliegen en nieuwe mensen leren kennen, dat was het beste wat ik kon doen.”

Waarom moeten andere studenten op uitwisseling gaan?
Jérôme: “Het is een ongeloofelijke ervaring. Op je 18 ben je nog zo jong, hoewel je zelf denkt van niet. En wanneer je op uitwisseling gaat leer je zo veel bij, in eén jaar word je vijf jaar ouder. Plus je leert een andere taal en cultuur kennen.”
Mariana: “Ja het is echt een fantastische ervaring. In 11 maanden beleef je veel ups en downs, maar dat is in je thuisland ook zo. Je leert zo veel over mensen en over dingen die in jou land niet bestaan. Het is iets dat iedereen moet beleefd hebben.”

(MVDJ, 07/04)

Het redactiegroepje Mexico ontdekt de Zuiderse smaken van de Mexicaanse keuken.

Hoe zou jij als restaurantuitbater reageren wanneer 8 vrolijke meiden je restaurant binnenwandelen? Juist, baas van ‘Los Bandidos’ zag het ook graag gebeuren… Nog niet helemaal binnen of de enige jongen van het gezelschap werd geprezen als de grootste gelukzak van de avond…

Rond 20u zaten we met ons allen aan een lange tafel. Echt druk was het er niet, reserveren was eigenlijk niet nodig geweest. Met de typische felle kleuren groen,geel, rode en sombrero’s tegen de muur hangend, was het wel overduidelijk dat we in een Mexicaans restaurant zaten. Persoonlijk vond ik het iets te modern om authentiek te kunnen zijn, en mijn voorgevoel werd bevestigd toen we hoorde dat er geen Mexicanen te bespeuren waren in de keuken, noch achter de bar.

Omdat Mexicanen flinke eters zijn, en dit de porties ook beïnvloedt, hielden wij het bij een hoofdgerecht, een platos fuertos. De meeste onder ons bestelde burrito con pollo met een tomatensausje, verder werd er ook nog de ‘Pescado’, namelijk ‘scampi’s’ uitgetest. Toen de borden geserveerd werden viel er ons allemaal een ding op, de plato fuerto, het hoofdgerecht was niet zo ‘fuerto’ als dat we gewoon zijn van de Mexicaanse keuken. Uit eerdere ervaring wist ik dat de Platos Mexicanos altijd rijkelijk gevuld zijn met lekkernijen. Daarom dat je beter het voorgerecht overslaat als je je hoofdgerecht nog op wil kunnen. Bij Los Bandidos geldt deze regel niet. Voor grote eters is het aangeraden om een voorgerecht te nemen. Natuurlijk mocht het typische Mexicaanse bier ‘Desperados’ niet ontbreken; Tequilla met bier in een kleurrijk en mooi gevormd flesje…
Het nagerecht lieten we aan ons neus voorbij gaan en na een vruchteloos gesprek met de reeds dronken baas besloten we andere oorden op te zoeken om het dessert elders te nuttigen.

(CB 7-04)

!ALEBRIJES Y CALACAS!

De Mexicaan Francisco Manzano en zijn Antwerpse vrouw Hilde Vandenbroeck hebben elkaar gevonden in kunst en leven. Samen maken ze alebrijes en calacas, dat zijn typisch Mexicaanse figuurtjes uit papier maché.

Hoe hebben jullie elkaar leren kennen?

Francisco: Ik heb mijn studie toneel niet afgemaakt in Mexico. Ik kreeg een werkaanbieding bij een gezelschap dat zich bezig hield met hedendaagse dans, circus en straattheater. In 1992 kwamen we naar België met dat gezelschap. Toen heb ik Hilde leren kennen.

Woon je al lang in België?

Fr.: Ja, sinds 1994, 14 jaar dus.
Hilde: Nadat ik Francisco heb leren kennen in 1992 ben ik met twee vrienden naar Mexico gegaan. Dat was in mijn laatste jaar op de academie, onder het mom van mijn eindwerk zijn we naar Mexico getrokken. Maar in plaats van zes weken ben ik er drie maanden gebleven. Daarna heb ik mijn eindexamens in België gedaan en dan ben ik terug naar Mexico getrokken om in Mexico City te gaan wonen.
Fr.: Maar nu is ons leven hier. Ik ben met Hilde naar België verhuisd. We hebben twee kinderen , het is beter voor hen om hier op te groeien.

Wat vond je in het begin van België, Francisco?

Fr.: In het begin had ik een cultuurshock.
H.: Ik ook in Mexico hoor!
Fr.: Vooral de lange winter en de regen was een aanpassing. Ik sprak de taal niet. Ik was geïsoleerd en wat eenzaam, want een echte Mexicaanse gemeenschap is hier niet.

Wat betekent Mexico voor jullie?

Fr.: Mijn hart zal altijd in Mexico zijn. Ik ben naar België gekomen toen ik 26 was. Mijn kindertijd heb ik in Mexico doorgebracht. Dus Mexico zal altijd speciaal zijn voor mij. We proberen er zeker om de twee jaar naar toe te gaan, ook met de kinderen. Misschien wil ik er ooit nog wel terug gaan wonen.
H.: Ik niet denk ik. Je beseft dat je hier in België gewoon veel meer mogelijkheden hebt. Maar ik hou wel veel van Mexico. Het is er heel mooi. En de cultuur is ook fantastisch. Er leven nog veel indianen in het Zuiden, hun cultuur alleen al is prachtig.

Jullie maken samen kunst.

Fr.: Wij zijn creatief op verschillende vlakken, maar de voornaamste dingen die we maken zijn alebrijes (kleurrijke creaturen) en calacas (doodshoofden), dat zijn figuuurtjes uit papier maché. Ik maak de vormen uit papier en lijm en Hilde schildert alles.
H.: Ik heb het geduld niet om met papier bezig te zijn en Francisco kan minder goed schilderen. Ik heb grafische vormgeving gestudeerd op de academie, dus dat was een logische keuze. Dat papierwerk doe ik gewoon niet graag.

Hoe ben je erop gekomen om dat soort dingen te maken?

Fr.: Ik ben in Augustus naar België gekomen. De winter kwam al snel en ik had niets te doen. Ik had nog geen job en ik verveelde me thuis. Toen ben ik figuurtjes uit papier beginnen te maken.

Vanwaar haal je die inspiratie?

Fr: Ik kijk graag naar insecten en reptielen. Daar hebben de figuurtjes veel van weg. Ik maak geen schets op voorhand. Ik maak ze gewoon op het moment zelf, de inspiratie volgt wel.
H: Er zijn wel mensen die specifieke dingen willen. Zo hebben we bijvoorbeeld vissen gemaakt voor een koppel uit Hong Kong dat graag een aquarium wou, maar er geen plaats voor had op hun kleine appartementje.
Fr.: Bij bestellingen maak ik wel op voorhand een schets.

Zijn jullie alebrijes populair in België?

H.: Ja toch wel. Als we een tentoonstelling doen, is meestal alles verkocht op het einde. De leuke figuurtjes met felle kleuren spreken blijkbaar veel mensen aan.


Hoeveel vragen jullie voor een alebrije?

H.: Dat varieert naar gelang de grootte. Meestal vragen we rond de 100 euro. Maar een grote kost tussen de 300 en de 400 euro. We werken dan ook meestal rond de 50 uur aan één figuur.
Zijn ze ook populair in Mexico?
Fr.: Ze zijn erg populair in Mexico. Er zijn ook tentoonstellingen waar de figuurtjes worden verkocht.
H.: In Mexico City is er een Museum: ‘Cultures Populares’ waar er alleen tentoonstellingen zijn rond volkse kunst. Dat kan vanalles zijn, maar je vindt er ook alebrijes en calacas terug.

Hebben de alebrijes een bepaalde betekenis?

H.:Nee , niet echt.
Fr.: Maar het is wel een traditie in Mexico om met papier en karton te werken. Zo is er ook papel picado. Daarbij worden er figuurtjes uit papier gekapt. En met Pasen maakt men papieren judassen die men vervolgens verbrandt. Men maakt ook veel doodshoofden uit papier. Op 1 en 2 November vindt er een groot feest plaats op kerkhoven, speciaal om de doden te eren. Het kerhof wordt dan helemaal versierd, onder andere met calacas.

Latijns-Amerikaanse federatie heeft ons naar jullie doorverwezen. Wat is het verband tussen jullie en de federatie?

H.: Toen Francisco en ik hier zijn aangekomen , heette de Latijns-Amerikaanse Federatie nog SAGO; Samen Anders Gaan Ontwikkelen. Die organisatie werkte vooral met Latijns-Amerikaanse mensen, maar bijvoorbeeld ook met Afrikaanse mensen. Wij gaven workshops in scholen voor SAGO. Bijvoorbeeld op werelddag. Dan gaven we Mexicaans koken of maskers en piñatas maken. Toen veranderde SAGO in de Latijns-Amerikaanse Federatie. Dat is eigenlijk een overkoepelende organisatie.

Vormen jullie dan zelf ook een vereniging?

Fr.: Min of meer. Want als we subsidies willen krijgen van de staat moeten wij een erkenning hebben. We zijn verplicht om een vijftal activiteiten per jaar te organiseren. Dat mag eender wat zijn, zolang je maar iets organiseert.

Wat doen jullie dan zoal?

H.:Momenteel loopt er niets. Maar we geven regelmatig workshops, vooral voor het maken van alebrijes. En in culturele centra worden we regelmatig gevraagd. Of we doen tentoonstellingen. Vorig jaar hebben we nog tentoongesteld in Luxemburg, cultuurstad van Europa.

Tot slot: Is er één alebrije die je nooit zou wegdoen?

H.: Er is er één die we hebben gemaakt toen ons zoontje geboren werd. Die staat hier op de kast en die zullen we nooit verkopen.

(JP, 07-04)

Relaas van een interculturele liefde...

Toen Stéphanie na haar middelbare school een jaar naar Mexico trok wilde ze vooral veel leren over de cultuur, de taal, het eten enz. Maar ze had nooit gedacht dat ze er de vrouw van haar leven zou tegenkomen…


‘Ik leerde Violeta pas kennen toen ik nog maar een maand in Mexico zou blijven. Ik zag haar aan een kraampje waar ze taco’s verkopen, ik kende haar niet maar we kenden wel allebei de mensen achter het kraampje. Violeta nodigde me uit om diezelfde avond naar een reünie bij haar thuis te komen. Ik ben gegaan en wij hebben toen heel de avond heel veel plezier gemaakt met zijn tweetjes. Wij zijn verliefd geworden, en zo is dat dan gegroeid.

Na die maand moest ik terug naar België, mijn verblijfsvergunning was helaas verlopen. Maar een maand nadien ben ik meteen terug naar Mexico gereisd en dan hebben wij twee jaar samengewoond in Mexico. Na die twee jaar wilde ik toch terug naar Antwerpen, ik miste mijn familie en vrienden en ik wilde graag Spaans- Engels studeren aan de UA (Universiteit Antwerpen). Omdat ik in Antwerpen zat en Violeta nog in Mexico verbleef waren we vijf maanden lang uit elkaar. In de letterlijke zin, want we waren wel nog steeds een koppel hoor! Het uit elkaar leven bleek toch veel te moeilijk voor ons dus heb ik tegen Violeta gezegd da ze naar België kon komen. Sindsdien wonen we samen in Antwerpen en enkele weken geleden zijn we zelfs getrouwd!

Een interculturele relatie is niet vanzelfsprekend, de culturele verschillen zijn niet bij te houden! Meestal gaat het om kleine dingetjes waar je nooit bij stilstaat zoals een mopje dat je in het Nederlands verteld. Violeta beheerst de taal nog niet voldoende om al onze mopjes te begrijpen en dat leidt dan wel eens tot een misverstand. Omgekeerd ook hoor, ik spreek vloeiend Spaans maar soms vertaal ik de dingen te letterlijk vanuit het Nederlands waardoor ik vaak heftiger overkom dan mijn bedoeling is. Een ander groot verschil is onze eetgewoonten, die zijn helemaal anders!

Onze bruiloft was een echte expressbruiloft! Door een misverstand met de bevoegde instanties en een verwacht onderzoek van de dienst schijnhuwelijken dat er nooit is geweest wisten we pas twee dagen voor onze bruiloft dat deze doorging! Geen van onze ouders was al op de hoogte en de mama van Violeta moest nog overvliegen vanuit Mexico! We zijn getrouwd in het gemeentehuis van Ekeren, de marriachi’s stonden te spelen toen we buitenkwamen. Maar voor de rest was alles heel bescheiden. Het grote feest willen we over enkele jaren in Acapulco houden. Dan vliegen we iedereen over naar Mexico en huren we een hotel af waar er dan een groot Mexicaans feest plaatsvindt!

(EJ, 6/4)

Verkocht gelijk vlees over de toonbank...

Jaarlijks worden er wereldwijd ruim 1 miljoen mensen (hoofdzakelijk kinderen) ontvoerd, verkracht en verhandeld. Adriana, een Mexicaans meisje van 13 speelt er in de film ‘Trade’ een van. Een onschuldig fietstochtje door de straten van Mexico-city eindigt in een nachtmerrie wanneer ze ontvoerd wordt door twee brutale mensenhandelaars. Samen met Veronica, een Poolse twintiger komt ze terecht in een ondergronds netwerk van drugs,prostitutie en geweld. Jorge, de zeventienjarige broer van Adriana start een slopende zoektocht naar zijn kleine zusje.

De regisseur Kreuzpainter slaagt erin twee verhaallijnen netjes samen te doen smelten. Eerst kijken we binnen in onderkomen huisje, gelegen in een buitenwijk van Mexico-city. Adriana is 13 geworden en kreeg een mooie fiets van haar broer. Wanneer ze stiekem een fietstochtje maakt wordt ze opgepakt door twee mannen. Daarna zien we twee jonge, Poolse vrouwen op het vliegveld, die klaarblijkelijk via een louche reisbureau naar het beloofde land ‘Amerika’ getrokken zijn om geld te verdienen voor hun familie. Even later smelten de verhaallijnen samen wanneer Adriana en Veronica, samen in een kamertje zitten, hun lot bang afwachtend.

In vreselijke omstandigheden worden de meisjes verhandeld als goederen. In ruil voor geld worden ze overgeleverd van de ene zieke geest naar de andere. Wie het hoogste bedrag biedt, via een online veilingsite, gaat lopen met ‘de begeerde vleselijke prijs’.
De tijd dringt. Zal Jorge zijn kleine zus vinden voordat ze gekocht wordt door een of andere ziekelijke pedofiel ?

‘Trade’ laat je niet koud. Je voelt een ware onmacht als kijker wanneer je de angst van de meisjes ziet. Die angst is de kracht van de film. Het is niet te geloven dat in 2008 nog steeds zulke dingen kunnen gebeuren. De problematiek mensenhandel is onderbelicht en zou dringend meer aandacht moeten krijgen. Zeker als je weet dat er per jaar meer dan 1 miljoen mensen gedwongen verhandeld worden. Een film als Trade is alvast een kleine stap in de goeie richting.

(CB)

Mexicaanse veroordeeld tot 759(!) jaar cel

De 50-jarige Juana Barraza werd veroordeeld voor de moord op 16 oudere vrouwen. Ze moet ook een schadevergoeding betalen aan de familie van de slachtoffers.

Barraza verkleedde zichzelf als verpleegster om zo het vertrouwen te winnen van vrouwen tussen de 60 en de 80 jaar oud. Ze vermoorde de slachtoffers naar eigen zeggen uit haat voor die vrouwen. Ze ging er ook vandoor met waardevolle bezittingen van de vrouwen.

De politie zocht maandenlang naar de verkeerde moordenaar, omdat getuigen zeiden dat het waarschijnlijk om een man ging. Uiteindelijk bleek het om de nogal mannelijk uitziende Barraza te gaan, die aan worstelen doet.

Het proces duurde twee jaar, nu is ze veroordeeld tot 759 jaar celstraf. Maar voor de Mexicaanse wet komt dat neer op een maximumstraf van 50 jaar.

Barraza noemde het verdict onrechtvaardig.

(JP, 3-04)

Militaire strijd tegen misdaad Noord-Mexico

In enkele berichten hieronder kon je al lezen dat Noord-Mexico geteisterd wordt door heel wat gruwelijke misdaden. Druggeweld, moorden, aanslagen en de vrouwenmoorden in de grensstad Juárez zijn er slechts enkele van. Afgehakte lichaamsdelen, … de politie in Noord-Mexico is ondertussen al het een en ander gewoon.

Na jaren van gruwel schiet de politie eindelijk in actie. Sinds eind vorige week houdt men een grote militaire actie tegen de georganiseerde misdaad in Juárez. Of de actie eerlijk verloopt is iets anders. Ondertussen zijn er al 9 politieagenten opgepakt voor verboden vervoer van drugs of verboden wapendracht. Of de strijd tegen de misdaad iets gaat oplossen is dus nog de grote vraag.

bron: De Morgen

(FL, 2/04/08)